Hazret-i Osmân "radıyallahü anh" Tebük gazâsında "bin altın" getirdi.
Resûlullahın kucağına dökdü.
Efendimiz çok sevindi.
Mubârek elini altınların arasına sokup karışdırdı ve;
"Osmâna bundan sonra yapdıkları zarar vermez" buyurdu.
Allahü teâlâ emretti.
Hazret-i Cibrîl geldi.
Ve meâl-i şerîfi;
"Allah yolunda mallarını sarf eden kimseler, verdikleri şeylerle karşısındakileri minnet altında bırakmazlar. Onların ecrini, onların Rabbi verir. Onlar için korku ve üzüntü yokdur" olan âyet-i kerîmeyi getirdi.
Minnet nedir?
Minnet, ihsân ve ikrâmda bulunduğu kimseye; "Ben sana şunu verdim, bunu verdim" diyerek, yaptığı iyiliği onun başına kakmak, onu üzmekdir.
Bir sahâbî anlatır:
Resûlullah hazretleri Eshâb-ı kirâmı Tebük gazvesine teşvîk ettiler.
Hazret-i Osmân kalkıp;
"Yâ Resûlallah! Yüz deve, palanları ile birlikte fîsebîlillah benim üzerime olsun!" dedi.
Resûlullah kalktılar.
Yine teşvîk etdiler.
Hazret-i Osmân kalkıp;
"Yâ Resûlallah! Üçyüz deve, çulları ile ve palanlarıyle fîsebîlillah benim üzerime olsun!" dedi.
Efendimiz memnun oldu.
Ve eshâba karşı;
"Osmân, bundan sonra, nâfilelerden bir amel etmese de, bir be'is yokdur. Zîrâ yapdığı ihsanlar, Ona kifâyet eder" buyurdu.