(Dünden devam)
Nûh Nebî yükseÄŸe çıktı.
Ve yüksek sesle;
"Ey kavmim! Allahü teâlâ tarafından, size nasîhatçi olarak geldim. Sizi, Allaha îmâna ve yalnız O'na ibâdet etmeye dâvet ediyorum. Ä°bâdet edilecek O'ndan baÅŸkası yoktur" diye nidâ etti.
Onun sözü bitti.
Bütün putlar yere devrildi.
Hem yüzleri üzerine.
Hükümdar zâlim biriydi.
Ä°smi Dermesil'di.
Yanındakilere;
"Bu da kim?" dedi.
Hafife almıştı.
Onlar da;
"Ey Melik! O, bizim kavmimizdendir ama bize uymaz. Ä°smi Nûh. Önceleri akıllı idi. Sonra aklını kaybedip peygamber olduÄŸunu, Allah'tan kendisine vahiy geldiÄŸini iddiâ etmeye baÅŸladı" dediler.
Dermesil sordu:
"Peki ne söylüyor?"
Etrâfındakiler;
"O, insanları, bir olan Allah'a îmân etmeye, O'ndan baÅŸkasına ibâdet etmemeye dâvet ediyor. Ä°bâdet edilecek O'ndan baÅŸkası yoktur diyor. Bizi, putlarımıza ibâdet etmekten men ediyor" dediler.
Dermesil kızdı.
"Onu getirin!" diye emretti.
Adamları gittiler.
Tutup getirdiler.
Dermesil Onu gördü.
Ve kendisine;
"Yazık sana. Demek sen bizim ilâhlarımızı inkâr ediyorsun ha! Söyle bakalım sen kimsin?" dedi. (devamı var)