(Dünden devam)
Âd kavmi yedi gece sekiz gün, bu kum yığınlarının altında inlediler.
Allahü teâlâ emretti.
Rüzgâr kumları aldı.
Hepsini denize attı.
Reisleri Halecân henüz helâk olmamıştı.
Hazret-i Hûd onu görüp;
"Ey Halecân! Bile bile ebedî felâkete gidiyorsun. Gel, müslüman ol! Ancak bu şekilde kurtulursun" buyurdu.
Halecân sordu:
"Müslüman olursam, Rabbinin katında benim için ne var?"
"Cennet var".
"Peki, kavmimi helâk eden şu bulutun içinde gördüğüm heybetli kimseler kimlerdir?"
"Rabbimin melekleridir".
"Müslüman olursam, Rabbin beni onlardan korur mu?"
"Elbette korur"
Bunun üzerine Halecân;
"Keşke Rabbin kavmimi helâk etmeseydi. Güç ve kuvvetimiz, mal ve servetimiz devamlı olsaydı" dedi.
Ve îmân etmedi.
Sonsuz Cehenneme gitti.
Sahîh-i Buhârî'de hazret-i Âişe'den "radıyallahü anhâ" şöyle rivâyet olunmaktadır:
Âişe vâlidemiz anlatır:
Resûlullah "sallallahü aleyhi ve selem", semâda bir bulut görünce, mübarek yüzünün rengi değişirdi.
Yağmur yağınca sevini+rdi.
O hali kaybolurdu.
Sebebini sordum.
Cevâbında;
"O bulut, yağmur bulutu değil de Âd kavmini helâk eden azab bulutu olursa diye korkuyorum" buyurdu.