Sevgili Peygamberimiz'in "sallallahü aleyhi ve selem" mûcizeleri saymakla bitmez. Meselâ her ne zaman gülseler, mübârek dişleri arasından nur çıkardı.
Bir akşam vaktiydi.
Evlerine geldiler,
Evin içi karanlıktı.
Âişe vâlidemiz "radıyallahü anhâ" kandilin yağının kalmadığını arzetti.
Server-i âlem
"aleyhisselâm"
Ona sevgiyle bakıp;
"Yâ Âişe! Bir ışık ister misin ki, ona yağ ve fitil gerekmesin? diye sordular.
Âişe-i Sıddîka da
"radıyallahü anhâ"
"İsterim yâ Resûlallah, ama öyle ışık nerde bulunur ki?" dedi.
O vakit tebessüm buyurdular.
O an ev aydınlandı.
Gündüz gibi oldu.
Öyle ki, muhterem hanımlarından kimi ip eğirdi o ışıkta, kimi de dikiş dikti. "radıyallahü anhünne"

ÖLDÜRECEKLERDİ

Müşriklerden Hakem bin Ebil Âs, bir gün sûikast düzenledi Sevgili Efendimiz'e "sallallahü aleyhi ve selem".
Müşrikler birleştiler.
Faaliyete geçtiler.
Efendimizi aradılar.
Kâbede buldular.
Namaz kılıyorlardı.
Secdeye gittiğinde hep birden saldıracaklardı.
Ama yapamadılar.
Şiddetli bir ses duydular.
Korkudan irkildiler.
Ve yerlere serildiler.
Kendilerine geldiklerinde gece yarısıydı.