Resûlullah Efendimiz "sallallahü aleyhi ve selem" hazretlerinin amcası hazret-i Abbâs "radıyallahü anh", bir gün Efendimizin huzur-i ÅŸerîflerine geldi.
Müsâde istedi.
Ve kendilerine;
"Yâ Resûlallah! Siz kırk günlük idiniz ki, gökteki "Ay" ile söyleÅŸiriniz. Lâkin merak ederim. Siz ona ne derdiniz, o size ne derdi?" diye sordu.
Server-i âlem
"Aleyhisselâm"
Tebessüm edip;
"Evet hâtırlıyorum. O gün elimi bir ÅŸeyle sıkıca baÄŸlamışlardı. Elimin acısından tam aÄŸlamak üzereydim ki, gökten "Ay" bana seslendi" buyurdu.
Hazret-i Abbâs
radıyallahü anh;
"Ne söyledi yâ Resûlallah?" deyince;
"AÄŸlama! EÄŸer gözyaşından bir damlacık topraÄŸa düÅŸerse, kıyâmete kadar bu toprakta bir daha yeÅŸil bir ot bitmez dedi" buyurdu.
Hazret-i Abbâs
radıyallahü anh;
"Ä°yi ama, siz o zaman bebektiniz. Bunları nasıl hâtırlıyorsunuz?" dedi.
Server-i âlem
"aleyhisselâm"
"Evet, henüz bebektim. Ama ben bilirim. Hattâ doÄŸmadan önce olan hadîseleri dahî biliyorum" buyurdu.
O rica etti:
"Birini anlatın lütfen"
Buyurdular ki:
"Henüz doÄŸmamıştım. Cenâb-ı Hak yedi gökte, yedi daÄŸ yarattı ve görevli meleklerle doldurdu. Bu melekler devamlı zikredip, sevâbını, bana salevât okuyan ümmetime hediye ederler".