Hazret-i ÂiÅŸe'ye "radıyallahü anhâ" yemek yiyip yemediÄŸini sordular.
"Hiç doyasıya yemedim" buyurdu.
Sonra ağladı.
Çok oruç tutardı.
Teheccüdü terk etmezlerdi.
Efendimizle kılarlardı.
Tabiînden Mesrûk'a;
"Hazret-i ÂiÅŸe Ferâiz ilminden bir ÅŸeyler bilir miydi?" diye sordular.
"Evet" dedi.
Ve ardından;
"Allaha yemîn ederim ki, Eshâb-ı kirâmın ileri gelenlerinden bir çoÄŸu gelir, Hazret-i ÂiÅŸe'den ferâize âit ÅŸeyler sorar ve öÄŸrenirlerdi" buyurdu.

ONUN Ä°LMÄ° DAHA ÇOKTU

Ä°mâm-ı Zührî'ye soruldu.
O da cevap verip;
"EÄŸer zamanının bütün âlimleri ve Peygamberimiz'in diÄŸer zevcelerinin ilmi bir araya toplansa, Hazret-i ÂiÅŸe'nin ilmi yine çok olurdu" buyurdu.

BÄ°R MÜÅžKÄ°LLE KARÅžILAÅžSAK

Ebû Mûs'el EÅŸ'arî
"radıyallahü anh" da;
"Biz sahâbîler müÅŸkil bir mesele ile karşılaşınca gider Hazret-i ÂiÅŸe'ye sorardık. Hazret-i ÂiÅŸe'nin ilmi pek çoktu" buyurmuÅŸtur.

EN ÇOK FIKIH BÄ°LEN

Atâ bin Ebî Rebâh da;
"Hazret-i ÂiÅŸe, Eshâb içinde en çok fıkıh bilen bir kimse idi" buyurdu.
Bir hadîs-i ÅŸerîfte;
"ÂiÅŸe cennette de benim zevcemdir" buyuruldu.