Cezâyir'de yetişen Ebül Abbâs Müstegânimî hazretleri hocasıyla olan görüşmesini şöyle anlatır: Bir gün dükkânımıza teşrîf etmişti.
Bir ara bana bakıp;
"Nasılsın evlat" dedi.
"Elhamdülillah" dedim.
"Senin yılanlardan korkmadığını, eline alıp oynadığını duydum" dedi.
"Doğrudur" dedim.
Bana şefkatle baktı.
Ve buyurdu ki:
"Peki, sana bir yılan söylesem, onunla da böyle oynayabilir misin?" dedi.
"O nedir ki?" dedim.
Cevap olarak;
"Nefsindir. Zehrinin şiddeti de yılanınkinden kat kat çoktur. İşte bu yılanı avcunun içine alabilirsen, asıl mârifet odur" dedi.
Çok duygulandım.
Nefis neymiş?
O zaman anladım.
Bana; "Evlâdım bu nefsin şerrinden kurtulan pek azdır. Sen bunu başarırsan, dünya ve âhiret seâdetine kavuşursun" buyurdu.

VESVESE KAYBOLDU

Ebü'l-Abbâs hazretlerini seven biri anlatıyor: Abdest alırken bende çok defâ vesvese meydana gelirdi. Bu hâlim Ebü'l-Abbâs'a ulaşmış.
Bir gün beni gördü.
Yanıma yaklaşıp;
"Duyduğumuza göre, abdest alırken sende vesvese olurmuş, öyle mi?" diye sordu. "Evet efendim" dedim.
"Kolayı var" dedi.
Ve sevgiyle bakıp;
"Bizim yolumuzda olanlar şeytanla oynar, yoksa şeytan onlarla oynayamaz" buyurdu. Ondan sonra vesvese benden kayboldu.