Habîb-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) hazretlerine, Allahü teâlâdan Medîne-i münevvere'ye hicret etmesi emrolundu.
Hak katından;
"Sultân-ı kâinât'ın döÅŸeÄŸine hazret-i Alî girsin" diye emredildi.
Efendimiz emri aldı.
Hazret-i Alî'yi çağırdı.
Kendi seâdethânelerinin iÅŸlerini, halkın kendisine verdiÄŸi emânetlerin sâhiblerine teslim edilmesi iÅŸini ve Mekke'de kalan Sahâbîleri gözetmeyi, hazret-i Alî'ye havâle edip; "Bu gece benim yatağımda sen yat" buyurdular.
Ve gece oldu.
Kâfirler geldiler.
Sultânı kâinât'ın evinin etrâfını kuÅŸattılar. Allahü sübhânehü ve teâlâ kendi lütfundan bütün kâfirlere uyku verdi. Åžeytân da kâfirlerle berâber idi.
Kâfirler uyudular.
Åžeytan da uyudu.
Resûlullah Efendimiz evinden çıkıp gittiler. Allahü teâlâ azamet-i kibriyâsı ile, hazret-i Mikâîle ve hazret-i Ä°srâfîle hitâb edip; "Siz ikiniz, arslanım Alî'nin yanına yetiÅŸip, Onu kâfirlerin ÅŸerrinden koruyun!" diye emretti.
Hazret-i Ä°srâfil
Hazret-i Mîkâil
Göz açıp-kapayıncaya kadar, hazret-i Alî'nin yanına yetiÅŸip, biri baÅŸucunda, diÄŸeri ayak ucunda durup beklediler.
Az vakit geçti.
Åžeytân uyandı.
Ve yüksek sesle müÅŸriklere; "Vay! Muhammed kaçtı!" diye bağırdı.
Kâfirler;
"Nasıl bildin?" dediler.
Mel'un ÅŸeytan;
"Ben uyku nedir bilmezdim. Bu gece uyudum. Demek ki Muhammed bana sihir yapıp uyuttu" dedi. Bunu duyan kâfirler birden hücûm edip, içeri girdiler. (devamı yarın)