Saîd bin Cübeyr, Abdüllah bin Abbâs hazretlerinin elini tutmuş, gidiyorlardı.
Zemzem kuyusuna geldiler.
Orada bâzı kimseler Hazret-i Alî'yi kötülüyorlardı.
Hazreti ibni Abbâs yanlarına gidip;
"Allahü tebâreke ve teâlâ hazretlerine ve Resûlüne yaramaz sözler söyliyen kimdir?" diye sordu.
Onlar şaşırdılar.
Ve cevap verip;
"Bizim aramızda hiç kimse Allahü teâlâ'ya ve hazret-i Resûlullaha (sallallahü aleyhi ve selem) yaramaz söylemez" dediler.
İbni Abbâs;
"Peki" dedi.
Ardından; "Alî bin Ebî Tâlib'e yaramaz söyleyen ve Onu kötüleyen var mıdır?" diye sordu.
Onlar;
"Evet vardır" dediler.
Buyurdu ki:
"Kulağımla işittim.
Server-i âlem;
"Her kim Alî'yi kötülerse, beni kötülemiş olur. Her kim beni kötülerse, Allahü teâlâ'yı kötülemiş olur. Her kim Allahü teâlâ'yı kötülerse, Allahü teâlâ onu yüzü üzerine Cehenneme atar" buyurdu".

EY HABÎBİM

Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri, Ahzâb sûresi 33.cü âyet-i kerîmesinde meâlen; "Ey Habîbimin Ehl-i beyti! Allahü teâlâ, sizin günâhsız olmanızı istiyor" buyurdu.
Eğer sorulursa ki;
"Ehl-i beyt kimdir?"
Cevâbı şöyledir:
Ehl-i beyt, ezvâc-ı tâhirât ve Resûlün yakınları olan hazret-i Alî ve hazret-i Fâtıma ve hazret-i Hasen ve hazret-i Hüseyin'dir (radıyallahü anhüm).