Hazret-i Fâtıma-tüz Zehrâ (radıyallahü anhâ) Resûlullah'ın (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Hatîce-tül Kübrâ'dan olan dört kızından en çok sevdiğidir.
İmâm-ı Hasen
İmâm-ı Hüseyin
(radıyallahü anhümâ) küçük iken hastalanmışlardır. Pederleri hazret-i Alî ve vâlideleri Fâtıma-tüz-Zehrâ ve hizmetçileri Fıdda, (radıyallahü anhüm) çocuklar iyi olunca üçü de hasta iken adadıkları orucu tuttular.
İftar zamanı geldi.
İftar edeceklerdi.
Tam o saatte kapıya bir "yetim" gelip; "Açım, Allah için biraz ekmek verin" dedi. Kendi yiyeceklerini ona verip su ile iftar yaptılar ve ikinci gün orucuna niyet ettiler.
İftar vakti oldu.
Sofra kuruldu.
Tam yiyeceklerdi ki, bu defa kapıya bir "fakir" gelip; "Çok açım. Allah rızası için yiyecek birşeyler verin" dedi. her biri yiyeceklerini ona verip sevindirdiler ve üçüncü günün orucuna başladılar.
Yine akşam oldu.
Namazlar kılındı.
Sofra hazırlandı.
Tam yiyeceklerdi ki, bu defâda kapıya bir "esir" gelip yiyecek istedi. Onu da boş çevirmeyip yiyeceklerini ona verdiler ve su ile iftar ettiler.
Ve bir âyet geldi.
Onları metheyledi.

RABBİMİN EMRİ İLE

Bir hadîs-i şerîfte, Resûl-i müctebâ hazretleri;
"Kızım Fâtıma'yı, Alî'ye vermeği Rabbim bana emr eyledi. Allahü teâlâ, her Peygamberin sülâlesini kendinden, benim sülâlemi ise, Alî'den (radıyallahü anh) halk eylemiştir" buyurdu