(Dünden devam)
Hâce Muhammed ÇeÅŸtî hazretlerinin ÇeÅŸt'te deÄŸirmenci bir talebesi vardı. Adı Muhammed Kâkû idi. MüÅŸriklerin gâlib gelme ihtimâli ziyâde olunca Hâce Muhammed, bu talebesine; "YetiÅŸ yâ Muhammed Kâkû!" diye seslendi.
O bu sesi iÅŸitti.
Herkes iÅŸittiler.
Muhammed Kâkû hocasının sesini iÅŸitince durumu anladı. Fırlayıp, savaşıyormuÅŸ gibi saÄŸa sola vurmaya baÅŸladı. Bu hâli herkes görüyordu. Ä°slâm askerleri gâlib gelinceye kadar böyle savaÅŸtı.
Kâfirler maÄŸlup oldu.
Hezimete uğradılar.
Dört yana kaçıştılar.
O esnâda Muhammed Kâkû'yü görenler, deÄŸirmenin kapı ve duvarını döÄŸerken gördüklerini söylemiÅŸlerdir.

SÄ°ZDEN AYRILMAK Ä°STEMÄ°YORUM

Hâce Muhammed ÇeÅŸtî hazretlerinin, Merdân isminde çok sâdık bir talebesi vardı. Senelerce hocasının hizmetinde ve sohbet meclisinde bulundu. YetiÅŸince hocası icâzet verip, insanları irÅŸâd etmek üzere memleketine gitmesini emretti.
O icâzetini aldı.
Ama çok aÄŸladı..
"Niçin aÄŸlıyorsun?" deyince;
"Bu tâkatsız vücûdumda can kaldığı müddetçe hizmetinizle ÅŸereflenmek için yanınızdan ayrılmak istemiyorum" dedi.
Hocası cevâben;
"Çok iyi" buyurdu.
Ve sevgiyle bakıp;
"Ama ben Allahü teâlâya münâcaatta bulundum. O da kabûl buyurdu. Ne zaman beni görmek istersen, bütün perdeler aradan kalkıp, vâsıtasız olarak benimle görüÅŸebilirsin" buyurdu.