Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) bir bayram günü, Resûlullah'ın huzûr-ı şerîflerine geldi.
İkisi birlikte çıktılar.
Bir yere gidiyorlardı.
Medîne çocukları gördüler. Server-i kâinâtın eteğine yapışıp, bayramlık istediler.
Server-i âlem;
"Yâ Ömer! Beni bunlardan satın alıp kurtar" buyurdu.
Hazret-i Ömer;
"Baş üstüne" dedi.
Ve çarşıya gitti.
Bir parça et aldı.
Bir miktâr da meyve aldı ve getirip çocuklara verdi. Çocuklar dağıldılar.
Resûl-i Ekrem;
"Yâ Ömer! Sen beni, Mâlik bin Za'rin, Yûsüf aleyhisselâmı aldığından daha ucuza aldın. Mâlik, Yûsüf'ü birkaç dirheme aldı. Sen beni meyveye ve ete aldın" buyurdu.
Hazret-i Ömer;
"Yâ Resûlallah! Her ne kadar Yûsüf aleyhisselâm'dan ucuz aldım ise de, sen Ondan çok daha güzel ve şirinsin" dedi.

O, öyle bir merd idi ki

Hazret-i Ömer radıyallahü anh öyle bir merd idi ki, şeytan gölgesinden kaçardı. Mısır'ın Nil nehri kurumuşken Onun mektûbu ile aktı. Onun kamçısı ile zelzele durdu. O, Medîne'de idi.
Bir hutbe okudu.
Irâk'tan duyuldu.
Hak teâlâ, Onun rey'ine uygun âyet-i kerîme gönderdi. Cennet meleği Rıdvân, Onun evine odun taşıdı. İslâm Onunla kuvvetlendi.
Vatkâ ki îmân etti.
Cibrîl-i emîn geldi.
Onunla oturdu ve sohbet etti. Arslan, Onun yastığının bekçiliğini yapardı.