(Dünden devam)
Semud kavmi, Salih Nebi'ye cevaben "Onlar evlerini kumlara yapmışlardı. Rüzgarla yıkıldı. Bizim saraylarımız dağlara, kayalara oyulmuştur. Rüzgâr onları yıkamaz. Senin Rabbinin de -hâşâ- bize gücü yetmez" dediler.
● ● ●
O anda bir ses işittiler.
Çok korkup irkildiler.
Zira "Ey Semudlular! Salih doğru söylüyor. O, Allahü teâlânın peygamberidir. Putlar batıldır" diyordu.
● ● ●
O anda bütün putlar devrildi.
Onlar bu sesi işittiler.
Bu mucizeyi gördüler.
Yine de inkâr edip "Bu, Salih'in sihridir" dediler.
Huzurları kaçtı.
Küfürleri fazlalaştı.
● ● ●
Salih aleyhisselam hiddetlendi.
Elindeki asâyı kaldırıp kavmine seslendi.
Tehdit etti. Çok korktular.
Etrafa kaçıştılar.
İzdihamdan ölenler oldu.
● ● ●
Sonra yine toplanıp "Ey Salih! Peygamber olduğunu bize vahşi hayvanlar söylerse inanırız" dediler.
Salih Nebi dua etti.
Ve "Ey hayvanlar! Geliniz, benim kim olduğumu söyleyiniz" diye seslendi.
Fazla zaman geçmedi.
İlerden bir aslan belirdi.
Korkunç ve çok iriydi.
● ● ●
Kükreyerek geldi.
Salih Nebiye, "Buyur ey Salih! Sen Allah'ın peygamberisin" dedi.
Ve boynunu eğdi.
Edeple bekledi.
(devamı yarın)