Hazret-i Osman (radıyallahü anh), gündüzleri oruc tutardı.
Gece namaz kılardı.
İki rekât kılardı.
Bir rekâtinde Kur'ân-ı azim-üş-şanın tamamını okurdu. Diğer rekâtinde bin İhlas-ı şerif okurdu.
Hakk teâlâ beğendi.
Ve onu metheyledi.
● ● ●
Şöyle ki:
Onun hakkında meâli "Bütün gece secde edip ve ayakta durup devamlı ibadet ve taat eden ile isyan eden bir olur mu? O, ahiret azabından korkar. Rabbinin rahmetini ümit eder" olan Zümer suresi dokuzuncu âyet-i kerimesini gönderdi.

Yâ Ali! Bana yakın ol

Cabir bin Abdullah (radıyallahü teâlâ anh) şöyle rivayet eter:
"Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimiz Arafat'ta idi.
Hazret-i Ali de vardı.
Ve karşılarındaydı.
Ona sevgiyle baktı.
● ● ●
Ve ona hitaben "Yâ Ali! Bana yakın ol. Tenini benim tenime değdir ki beni ve seni bir ağaçtan halk ettiler. Ben, o ağacın aslıyım. Sen fer'isin. Hasan ve Hüseyin dallarıdır" buyurdu.
O dinliyordu.
● ● ●
Efendimiz devam etti.
Ve yine buyurdular ki:
"Her kim o ağaçtan bir dala yapışırsa Allahü teâlâ o kimseyi cennete koyar. Yâ Ali! Kim sana buğz ederse Allahü teâlâ azap meleklerine emreder. Onları yüzleri üzerine çeke çeke cehenneme iletirler" buyurdu.