Velid bin Ebi Muayt, kâfir olup Hazret-i Osman'ın (radıyallahü anh) ana tarafından akrabasıdır. Hazret-i Ali ile bu Velid arasında anlaşmazlık oldu.
İkisi konuştular.
Hatta tartıştılar.
Şöyle ki:
Velid, Hazret-i Ali'ye, "Sen sus! Sen henüz çocuksun. Ben lisan cihetinden senden daha üstünüm. Ok ve mızrak atmakta senden mahirim. Kalp cihetinden senden cesaretliyim. Harblerde, daha cesurum" dedi.
Kendini övdü.
● ● ●
Hazret-i Ali "Sen sus! Zira sen kâfirsin, ben ise Müslümanım ve her cihette senden üstünüm" buyurdu.
O böyle söyledi.
O an vahiy geldi.
Gelen ayette mealen "Onlar müsavi değillerdir" buyuruldu.
"İkisi müsavi değildir" buyurmadı. Zira bir mümin ve bir kâfir murad etmedi. Belki bütün müminleri ve bütün kâfirleri irade buyurdu.

ÜÇ KİMSE VARDIR Kİ

Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh), Resul aleyhisselamdan rivayet etmiştir:
Efendimiz buyurdu ki:
"Beni miraca ilettiler.
Göklerde perdelerden geçtim.
Bir nida edici 'Yâ Muhammed! Senin baban İbrahim ne güzel babadır. Ali bin Ebi Talip ne güzel kardeştir. Ona, hayırla vasıyet eyle' diye nida eyledi".
● ● ●
Rivayet edilir ki:
"Resul aleyhisselam 'Üç kimse vardır ki cennet onlara müştaktır/âşıktır. Ali bin Ebi Talip, Ammar bin Yaser ve Selman-ı Farisi' buyurdu".
(radıyallahü teâlâ anhüm).