Âlemlerin Efendisi çok vefakârdı. Mesela kendisine bir hediye gelseydi "Onu, filan kadına götürün. Çünkü o, Hatice'nin arkadaşıdır" buyururdu.
● ● ●
Hazret-i Aişe de "Hatice'ye gıbta ediyorum. Çünkü Resulullah ondan çok bahseder, onu çok sevdiğini söylerdi. Ne zaman bir koyun kesilse onun akrabasına da gönderirdi" derdi.
● ● ●
Bir gün de, Habeşistan Meliki Necaşi'den elçiler geldi huzuruna.
Onlara çok iltifat etti.
İkramları bizzat kendisi yaptı.
Sahabe-i Kiram "Yâ Resulallah! Siz yorulmayın, biz hizmet ederiz" dediler.
● ● ●
Onları dinledi.
Ve buyurdu ki:
"Evet siz yaparsınız. Ama onlar vaktiyle Eshabıma çok hizmet ettiler. Onun teşekkürü için bu hizmeti severek yapıyorum" buyurdu.
● ● ●
Bir gün de savaş esirleri arasında, süt kardeşi Şeyma'yı gördü. Hemen tanıdı ve çok sevindi. Mübarek arkasındaki örtüyü yere serdi.
Üzerine onu oturttu.
Hâlini hatırını sordu.
Ve kendisine, "İstersen yanımda kal, istersen seni köyüne göndereyim. Ama bir ihtiyacın olursa yine bana gel!" buyurdu.
● ● ●
Resulullah Efendimiz'e doksan bin altın hediye gelmişti. Hiç bekletmeden tamamını Eshaba taksim etti.
Sonra biri daha geldi.
Ama altın kalmamıştı.
Ona, "Her neye ihtiyacın varsa git benim namıma satın al, ben sonra öderim" buyurdu.