(Dünden devam)
Hazret-i Ebu Bekir rüyasını anlatıyor:
"Resulullah Efendimiz'in iki tarafında, iki uzun boylu kimse vardı.
Çok güzel yüzlüydüler.
Bakana sürur verirlerdi.
Resul aleyhisselam benimle müsafaha edip mübarek elini benim göğsüme koydu.
Üzüntüm gitti.
Ve rahatladım.
Bana bakıp 'Yâ Eba Bekir! Sana kavuşma arzumuz artmıştır. Vakti geldi ki bizden yana gelesin' buyurdu.
● ● ●
Ben duygulandım.
Sevinçten ağladım.
Ve kendilerine dönüp 'Ben de sizi çok özledim yâ Resulallah!' dedim.
Memnun oldular.
Bana döndüler.
Ve sevgiyle bakıp 'Yâ Eba Bekir! Yerine, bu ümmetin adil ve sadıkı, yerde ve gökte herkesin rızasını kazanmış, zamanının temizi olan Ömer bin Hattab'ı geçir' buyurdu.
● ● ●
Yanında iki kişi vardı.
Bana onları gösterdi.
Ve 'Bu ikisi, senin dünyada vezirlerin, vefatında yardımcıların, cennette komşularındır' buyurdu.
Buna çok sevindim.
Efendimize döndüm.
Ve o iki nurlu kişiyi işaret ederek 'Yâ Resulallah! Anam-babam sana feda olsun, bunlar kimlerdir ki bir benzerini görmedim' dedim.
● ● ●
"Bunlar, Cebrail ve Mikâil'dir" buyurdular. Sonra kalkıp gittiler. Ben de uyandım. Gördüm ki yüzüm, gözyaşlarımdan ıslanmış. Aile efradım başucumda toplanmış ağlaşırlardı.