Enes bin Malik (radıyallahü anh) bildiriyor:
"Resul aleyhisselam bir gece kalktı.
Evinden dışarı çıktı.
Bir yolda gidiyordu.
Hazret-i Osman da az ilerisinde gidiyordu. Hazret-i Cibril geldi ve 'Yâ Resulallah! Bu kimdir ki bu saatte senin önünden gidiyor?' diye sordu.
● ● ●
Efendimiz cevaben 'Osman bin Affan'dır' buyurdu ve 'Yâ Cebrail kardeşim! Siz Osman'ı gökte de tanır mısınız?' diye sordu.
Melek cevap verdi.
'İyi tanırız' dedi.
Ve ardından 'Yâ Resulallah! Güneşin yer yüzünü aydınlattığı gibi Osman da gökleri aydınlatır' dedi.
● ● ●
Hazret-i Ümmü Gülsüm anlatır:
"Aişe-i Sıddıka'ya gittim.
'Osman bin Affan hakkında bir hadîs-i şerif naklediniz' dedim".
O da şöyle anlattı:
"Bir soğuk geceydi.
Osman bin Affan'ı bu evde gördüm.
Resul aleyhisselamla otururlardı.
● ● ●
Bir müddet geçti.
Hazret-i Cibril geldi.
Resulullah'a vahy getirdi.
Ne vakit vahiy gelse, Resulullah'a bir ağırlık inerdi.
● ● ●
Velhasıl vahiy inmesi bitti.
Resulullah kendine geldi.
Ve Hazret-i Osman'a, 'Allahü teâlâ bu makamı peygamberlerinden başka hiç kimseye vermemiştir. Ancak o kimseye vermiştir ki fazlaca ikram eder. Her kim, Osman'ı incitirse Allahü teâlânın laneti onun üzerine olsun' buyurdu".