Abdullah ibni Abbas (radıyallahü anhüma) anlatır: "Bir gün Resul aleyhisselam bizimle ikindi namazını kıldı.
Selam verdi.
Bize döndü.
Ve "Ey Muhacir ve Ensar! Size Ali bin Ebi Talib'in faziletlerinden haber vereyim mi?" diye sordu.
Biz cevap verdik.
Şöyle arz ettik ki:
"Analarımız ve babalarımız sana feda olsun yâ Resulallah! Elbette isteriz".
● ● ●
Buyurdular ki:
"Cebrail aleyhisselam beni miraca ilettiği gece, dördüncü gökte bir kimse gördüm.
Bir taht üzerinde oturmuştu.
Ali bin Ebi Talib'e benzerdi.
Ben durdum.
Ona baktım.
● ● ●
Cebrail bana 'Niçin durdun?' diye sordu.
Ben de 'Yâ kardeşim Cebrail! Bu, Ali bin Ebi Talip'tir ki benden önce gelip bu mekâna oturmuş' dedim.
Cebrail 'Bu, Ali bin Ebi Talip değildir' dedi.
● ● ●
Ben ona 'Ya kimdir?' dedim.
'Gökteki melekler Ali'nin didarını görmeye âşık oldukları için, Allahü teâlâ Ali'nin suretinde bir melek halk etti. Bu göklerin melekleri de bu meleğin önüne gelip Ali bin Ebi Talib'e iştiyaklarından dolayı, bu meleğe selam verirler' dedi.
● ● ●
Sonra bana 'Ona yakın ol, sen de selam ver" dedi.
Ben de yaklaştım.
Ve onu kucakladım.
O da beni kucakladı.
Ondan, Ali bin Ebi Talib'in kokusunu duydum".