Baytazzade Hacı Abdullah Efendi, Gaziantep velilerindendir.
Kiliste yaşadı.
Orada vefat etti.
O devirde birinin evinde çok çeşitli kuşlar vardı ki, devamlı cıvıldaşırlardı. İki kimse konuşsa, birbirini duymazdı.
Bir kişi müstesna.
Abdullah Efendi.
Bu mübarek zat o eve geldiğinde, hepsi susar, çıt çıkmazdı odada.
● ● ●
Bir gün ona "Efendim, bu kuşlar bizim yanımızda devamlı öterler. Sadece siz gelince susuyorlar, hikmeti nedir acaba?" diye sordular.
Mübarek dinledi.
Ve cevap verdi:
"Allahü teâlâya karşı edepli olana, bütün mahlukat da edepli olur. Biz Rabbimize karşı edebi gözetiyoruz. Kuşlar da bize karşı edebi gözetiyorlar".
● ● ●
Bir gün sevdiklerine "Allah dostlarını seven kimse, dünyayı sevmekten kurtulur" buyurdu.
Sordular:
"Hikmeti nedir efendim?"
"Çünkü onların kalbinde dünya sevgisi yoktur. Bunun için kalpleri nurludur. Bir Müslüman o zatları severse, o nurlar, sevgisi nibetinde kendi kalbine de akar" buyurdu.
● ● ●
Bir gün de sohbetinde "Birbirinizi çok sevin. Zira Hak teâlâ, birbirini çok seven Müslümanlara azap yapmıyacak" buyurdu.
Yine buyurdu ki:
"Mümin, affedici insandır. Mümin, mümin kardeşlerini seven ve onların sıkıntılarını gideren, güleryüzlü, tatlı dilli insan demektir" buyurdu.