(Dünden devam)
Şeytan insan kılığınd gelip "Onu mancınıkla atın!" dedi.
Nemrud sevindi.
"Çok iyi fikir" dedi.
● ● ●
Bir mancınık yaptılar. Hazret-i İbrahim'i mancınığa bağladılar. Yerde ve gökteki bütün melekler "Aman yâ Rabbî! Dostun İbrahim ateşe atılıyor, Ona yardım etmemiz için bize izin ver" diye yalvardılar.
● ● ●
Bir melek Ona gelip:
"Ben rüzgâr meleğiyim. Emret, bu ateşi rüzgârla mahvedeyim!" dedi.
Başka melek gelip:
"Sular emrimdedir. İstersen bu ateşi söndüreyim!" dedi.
Bir melek de:
"Yeryüzü emrimdedir. İstersen bu ateşi yere yutturayım!" dedi.
Hazret-i İbrahim:
"İki dost arasına girmeyin. Rabbim ne dilerse yapar. Kurtarırsa lütfundandır, şükrederim. Yakarsa kusurumdandır, sabrederim" cevabını verdi.
● ● ●
Nihayet Onu fırlattılar. Havadayken "Hasbiyallah ve ni'mel vekil"/Allah bana yetişir. O ne iyi yardımcıdır, dedi.
Hazret-i Cibril gelip "Bir dileğin var mı?" deyince "Var, ama sana değil" buyurdu. Böylece "Hasbiyallah" sözünün eri olduğunu gösterdi. Bunun için Kur'ân-ı Kerim'de "Sözünün eri olan İbrahim" diye methedildi.
● ● ●
Hazret-i Cibril "Niçin Allah'tan yardım istemiyorsun?" dedi. Cevabında "O beni görüyor" buyurdu. "Ateşten Ona sığın" deyince de "Ateş kimin emriyle yanıyor? buyurdu. "Allah'ın emriyle" deyince "Öyleyse razıyım" buyurdu. (devamı yarın)