Hacı Veyiszade zamanında Konya'nın yakın köylerinden fakir bir genç, okumak için Konya'ya gelip İmam-Hatip Okuluna kaydoldu.
Ama yatacak yeri yoktu.
Camide namazını kıldı.
● ● ●
Üzgün bir hâlde okula doğru gidiyordu ki Hacı Veyiszade onu görüp yanına yaklaştı.
"Selamün aleyküm!"
"Aleyküm selam!"
"Kimsin, nereden geldin?"
"Falan köyden okumak için geldim, İmam-Hatibe kaydoldum, fakat yatacak yerim yok" dedi.
● ● ●
Mübarek zat, o genci imamı olmayan bir mahalle mescidine götürdü.
İmam evi boştu.
Anahtarını verip:
"Bu evde kal, ama bu mescitte imamlık yapacaksın" dedi.
Genç "başüstüne" dedi.
Elini öpüp teşekkür etti.
● ● ●
Ancak köyünden getirdiği yiyecekler bitince birkaç gün aç kaldı. Tam köye dönmek için hazırlanmıştı ki kapısı çalındı.
Açtığında bu zatı gördü.
Hemen içeri aldı.
Niyetini söylemedi.
● ● ●
Ama mübarek zat cebinden bir deste para çıkardı ve bu gence uzatıp "Köye gitme, derslerine devam et, maddi sıkıntın olursa hâllederiz" dedi.
Ve çıkıp gitti.
Genç parayı saydı.
Çok sevindi! Zira bu para ona bir ay yeterdi. Ondan sonraki aylarda da Hacı Veyiszade gelir, yeterince para verirdi kendisine.