Efendimiz on yaşlarında iken amcası Zübeyr'le bir kervana katılıp sefere çıktılar. Az sonra bir dere çıktı önlerine.
Azgın bir deve vardı!
Asla yol vermiyordu.
Kaç defa teşebbüs ettilerse de neticesiz kaldı. Çaresizlikten "Geri dönüyoruz!" dediler.
● ● ●
Âlemlerin Efendisi "Durun! Ben hâllederim" buyurdu ve devesinden inip o hırçın deveye bindi.
Azgın deve yumuşadı!
Uysal ve itaatliydi artık.
Üzerinde olanın kim olduğunun şuurundaydı sanki! Ölçülü adımlarla başladı suda yürümeye. Kervan da arkasından. Karşı kıyıya varınca durdu ve uslu uslu çekildi kenara. Kervan devam etti yoluna.
● ● ●
Mekke'de Bevane adlı bir put vardı ki Kureyşliler yılda bir gün o putun yanında toplanır, ona ibadet ederlerdi. İşte o gün gelmiş, herkes o puta gidiyordu.
Ebu Talip de gidecekti.
Efendimize yaklaşıp:
"Bevane'ye gidiyoruz!" dedi.
● ● ●
Ama Efendimizin yüzü asıldı! Zira gitmek istemiyordu. İstemeyerek kabul etti. Ancak o puta yaklaşınca, ortadan kayboldu.
Herkes merak etmişti!
Acaba nereye gitmişti?
● ● ●
Sonra birden çıktı ortaya. Ebu Talip sevinçe koşup "Neredeydin?" diye sordu.
Cevaben:
"Amcacığım, ben o puta yaklaşınca çok heybetli biri önüme çıkıp 'Dur yâ Muhammed! Yaklaşma ona! Sen, o putları kırmak için dünyaya geldin!' dedi. Bu ilahî ikaz üzerine ayrıldım" dedi.