Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), bir gün hizmetçisine bir kese altın verip “Bunu Ubeyde bin Cerrah'a götür, benim hediyem olduğunu söyle ve bak bakalım, ne yapacak bu altınları?” buyurdu.
Hizmetçi gitti.
Kapısını çaldı.
Keseyi uzatıp “Bu, Halifemizin hediyesidir” dedi.
Hazret-i Ubeyde aldı onu. Sonra çıkıp tamamını dağıttı fakirlere. Hizmetçi döndü ve gördüklerini arz etti Halifeye.
● ● ●
Halife bir kese daha verip “Bunu da Muaz bin Cebel'e götür!” buyurdu.
Hizmetçi bunu da aldı.
Ve keseyi götürüp:
“Bu, Halifenin hediyesidir” dedi.
O da keseyi alıp çıktı.
Hepsini fukaraya dağıttı.
Hizmetçi dönüp bunu da arz edince, “Gördün mü, Resulün Eshabı birbirlerini nasıl çok seviyorlar” buyurdu.
● ● ●
Hazret-i Osman da bir akşam hazret-i Ömer’i ziyaret için makamına gitti.
Selam verdi.
Halife meşguldü.
Geç aldı selamını.
Hazret-i Osman “Selamımı niçin geç aldın” diye sebebini sordu.
● ● ●
Hazret-i Ömer “Sen selam verdiğinde, ben devlet işiyle meyguldüm. Önümde devletin mumu yanıyordu. Acele bitirip onu söndürdüm. Şahsi mumumu yakıp cevap verdim. Bu arada biraz gecikti, ne olur hakkını helal et!” dedi.
Hazret-i Osman:
“Helal olsun, sen de helal et” dedi.
O da helal etti.
Sevgiyle kucaklaşıp sohbet ettiler.