Ebu Ubeyde bin Cerrah (radıyallahü anh), cennetle müjdelenen on sahabiden biridir.
Babası, Bedir harbinde düşman saflarındaydı.
O ise müslümandı.
Ve Resul’ün yanındaydı.
Hiç durmadan küffara kılıç vuruyordu.
● ● ●
Bir ara durakladı.
Ve dikkatlice baktı.
Bir kişiye odaklandı.
Evet, düşman safları arasında kendi babasını farketmişti.
● ● ●
Babası, onu öldürmek için saldırdı.
O da:
“Yâ Allah!" diye bağırdı.
Ve babasına saldırdı.
O, oğlunu öldürecekti.
Bu ise kâfir babasını.
● ● ●
Resulullah Efendimizin aşkıyla yanan Ebu Ubeyde hazretleri, babasına karşı, ihlasla, Allah için çarpışıyordu.
Maksadı İslam'dı.
Bir fırsatını buldu.
Şiddetle kılıç vurdu.
● ● ●
Bir vuruşta babasının başını gövdesinden ayırıp kesik başını Hazret-i Peygamberin huzuruna getirdi.
Efendimiz (aleyhisselam) bu hâli gördü.
Çok sevinç duydu.
Çok memnun oldu.
● ● ●
O zaman Hakk teâlâ:
"Allah’a ve kıyamet gününe iman edenler, Allah düşmanlarını sevmezler. O kâfirler, müminlerin anaları, babaları, oğulları, kardeşleri ve başka yakınları olsa da bunları sevmezler. Böyle olan müminleri cennete koyacağım" mealindeki âyet-i kerimeyi gönderdi.
(devamı yarın)