Zamanın sultanına, bir gece rüyasında iri yarı siyah bir kimse kılıçla saldırdı. Tam öldürecekti ki İbrahim Gülşeni hazretleri hızla geldi ve o kişiyi kılıçla öldürdü.
Parça parça etti.
Sultan uyandı.
Bu zatı saraya çağırdı.
Hürmet ve saygı gösterdi.
İzzet ve ikramda bulundu.
Ancak daha rüyasını anlatmaya başlamadan İbrahim Gülşeni hazretleri rüyayı tabir edip "Sultanım, sadaka belayı önler, ömrü uzatır” buyurdu.
O, bu kerameti gördü.
Muhabbeti kat kat arttı.
● ● ●
Bir gün şehzadelerden biri, düşman olduğu birinin zarar görmesini istedi. Bu niyetle İbrahim Gülşeni hazretlerine gelip o zatın bir felakete uğraması için beddua etmesini istedi.
O, kabul etmedi.
"İşi Allah’a havale etmek daha iyidir. Bir Müslümanın felaketini istemek, hatta uğradığı bir zarara sevinmek caiz değildir” buyurdu.
Şehzade sinirlendi.
Öfkelenip kalktı.
Atına atladı.
Ve hızla sürdü.
● ● ●
Aklı sıra başka bir Allah adamı bulup ona beddua ettirecekti. Ancak az ilerde at huysuzlanıp şehzadeyi üzerinden attı.
Görenler yetiştiler.
Alıp evine götürdüler.
Az sonra ayıldı.
Evdekilere:
“Çabuk İbrahim Gülşeni'ye gidin, ben tövbe ettim, pişman oldum. Beni affet
sin” diye haber gönderdi.
Sonra iyileşip ayağa kalktı.
Bizzat huzuruna vardı.
Ve sadık talebesinden oldu.