Bir genç anlatıyor: Geçim sıkıntısı içindeydik. Bir gün babam “Oğlum, gel İmam-ı Askeri hazretlerine gidelim. Onun çok cömert olduğunu söylüyorlar. Bizi de boş çevirmez” dedi.
“Olur baba” dedim.
Ve sordum:
"Sen onu gördün mü?"
"Görmedim" dedi.
Birlikte çıktık.
Yolda babam:
“O zat bana beş yüz akçe verse, iki yüz akçesiyle elbise, iki yüz akçesiyle un, geri kalanla da diğer ihtiyaçlarımızı alırız” dedi.
● ● ●
Ben içimden "Bana da üç yüz akçe verse, yüz akçeyle elbise, yüz akçeyle yiyecek, yüz akçesiyle de merkep alıp Kuhistan tarafına gitsem” dedim.
Nihayet ulaştık.
Kapı vurmadan açıldı.
İçeri girdik.
Hazret, babama sordu:
“Şimdiye kadar niçin gelmediniz?"
Babam da:
"Perişan hâlimizle yanınıza gelmeye utandık” dedi.
Sohbetini dinledik.
Çok istifade ettik.
Ve ayrıldık.
● ● ●
Arkamızdan hizmetçi koşarak geldi.
Babama bir kese verip:
"Bu kesede beş yüz akçe var. İki yüz akçesiyle elbise, iki yüzüyle un, yüz akçesiyle çeşitli ihtiyaçlarınızı alırsınız” dedi.
Sonra bana döndü.
Bir kese verdi ve:
“Bu kesede üç yüz akçe var. Yüz akçesiyle elbise, yüz akçesiyle yiyecek, yüz akçesiyle de bir merkep alırsın, yalnız Kuhistan tarafına gitme!” dedi.