(Dünden devam)
Züleyha hazret-i Yusuf’a âşık oldu.
Onun için süsleniyordu.
Kendine çekmek istiyordu.
Ama karşılık görmüyordu.
Sonunda kapıları kapadı.
Ve Ondan murad almak istedi.
Kendine davet etti.
“Hemen yanıma gel!” dedi.
Hazret-i Yusuf reddedip:
“Efendimin hanımına hıyanet etmekten Allah'a sığınırım” dedi.
● ● ●
Züleyha bu işe niyetliydi.
O ise Allah’tan korktu.
Bu işe yanaşmadı.
Hatta kalktı.
Kapıya ilerledi.
Kaçmak istedi.
Züleyha peşinden koştu.
Yetişip kapıdan çıkmaması için, arkasından gömleğini yakalayıp kendisine doğru çekti.
Gömleğin arkası yırtıldı.
Bu hâlde kapıdan çıktılar.
Ve Aziz’le karşılaştılar.
● ● ●
Züleyha kocasını gördü.
Töhmetten korktu ve hemen söze başlayıp “Hanımına kasteden kimsenin cezası nedir?” diye sordu.
Sonra lâfı değiştirdi.
Zira öldürür diye korktu.
Beyi cevap vermeden:
“Onun cezası, hapistir” dedi.
● ● ●
Çünkü Onu çok seviyordu.
Öldürülsün istemiyordu.
Hazret-i Yusuf bunu işitti.
Töhmet altındaydı.
Bunu def etmek için:
“O, benim nefsimden murad almak istedi. Ben kabul etmeyip kaçtım” dedi.
(devamı yarın)