(Dünden devam)
İş hâkime intikal etti.
Hâkim inceleyip “Yusuf'un gömleği önünden yırtılmışsa Züleyha haklı, arkasından yırtılmışsa Yusuf haklıdır” dedi.
Hazret-i Yusuf öndeydi.
Züleyha Onu kovalıyordu.
● ● ●
Hem Züleyha süslenmişti.
Onun kıyafetiyse sadeydi.
Ayrıca Aziz âcizdi.
Yani iktidarsızdı.
Züleyha öyle değildi.
Bütün bu alametlerle, hadiseye Züleyha'nın sebep olduğu anlaşılınca, Aziz utandı.
Karısı yalan söylemişti.
Bunu iyice anladı.
Ve kendisine:
“Tövbe et!” dedi.
Hadise etraftan duyuldu.
Züleyha’yı suçlu buldular.
Ve onu ayıpladılar.
Ama maksatları onu ayıplamak değildi.
Hazret-i Yusuf’u ve inanılmaz güzelliğini işitmişlerdi.
Ama görmemişlerdi.
Görmek istiyorlardı.
Onu tahrik edip bu yolla görebileceklerini sanıyorlardı.
Züleyha bu sözleri duydu.
Kendini müdafa için:
“Yusuf gibi cemal sahibi birine herkes meftun olur. Siz de görseniz bana hak verirsiniz” dedi.
Bir ziyafet tertip etti.
Bütün kadınları çağırdı.
Hepsi kırk kadındı.
Gelip oturdular.
Önlerine meyveler getirdi.
Ve hepsine birer bıçak verdi.
Meyveleri bıçakla kesip yemeğe başladılar. (devamı yarın)