(Dünden devam)
Hazret-i Yusuf, Züleyha’nın “Sultanları köle eden, köleleri sultan eden Allahü teâlâyı tesbih ederim. O, her türlü noksanlıktan uzaktır” dediğini duyunca, onu sesinden tanıdı.
İltifatlarda bulundu.
Sarayına gönderdi.
Allahü teâlânın emri üzerine nikâh kıyıp Onunla evlendi.
Yanına girince:
“Bu, senin istemiş olduğundan hayırlı değil mi?” dedi.
Züleyha tasdik etti.
Ve özür diledi.
İki oğulları oldu.
Bir de kızları oldu.
Yusuf aleyhisselam bolluk senelerinde bol miktarda zahire biriktirip kıtlık yıllarında satmaya başladı.
Her gelene veriyordu.
Ama herkese aynı miktar.
Sadece bir deve yükü.
Adaletle davranıyordu.
● ● ●
O ara Mısır'da kıtlık başladı.
Şam taraflarına da geldi.
Hazret-i Yakub Şam’daydı.
O da sıkıntı çekiyordu.
Mısır'dan başka hiçbir ülkede buğday yoktu.
Herkes oraya koşuyordu.
Hazret-i Yakub, oğullarına:
“Mısır'a gidip biraz buğday getirin. O yerin maliye nazırı, İbrahim aleyhisselamın dini üzere imiş. Nasıl bir kimsedir gidip görün” buyurdu.
Bünyamin’i yanında alıkoydu.
Diğer on oğlunu gönderdi.
Bünyamin’i yanından ayırmazdı.
Çünkü o, Yusuf’la ana bir kardeştiler.
Oğulları Mısıra ulaştılar.
Hazret-i Yusuf’un huzuruna çıktılar.
(devamı yarın)