Sa'd bin Ebi Vakkas (radıyallahü anh) Müslüman olunca, annesi çok sinirlenip Onu İslam dininden döndürebilmek için çeşitli yollara başvurdu.
Eziyetler ederdi.
Mesela bir gün:
"Allah'ın, ‘hısım akrabayla ilgilenin, anne babanızı üzmeyin, onların sözünü dinleyin!’ diye emrettiğini söyleyen sen değil misin?" dedi.
O da "Evet" dedi.
Annesi sevindi.
Kendini acındırıp:
"Ey oğlum! Vallahi sen Muhammed'in dininden dönmedikçe ağzıma bir lokma ekmek koymıyacak ve açlıktan öleceğim. Sen de anne katili olacak, herkes tarafından ayıplanacaksın" dedi.
O bunları dinledi.
Ama iltifat etmedi.
Annesini seviyordu.
Ama bu iş başkaydı. O, Allahü teâlâya ve Onun Resulüne bütün kalbiyle inanmış olduğundan annesinin bu isteğini reddetti.
● ● ●
Ama annesi kararlıydı. Yemek yemiyor, su içmiyor, inat ediyordu. Hazret-i Sa’d, annesinin bu inadını gördü.
Verdi kararını.
Karşısına geçip:
“Anneciğim, şunu iyi bil ki senin yüz canın olsa ve her birini, benim İslam dininden dönmem için versen, yine de dinimden vazgeçmiyeceğim. Bunda kesin kararlıyım. Artık ister ye, ister yeme!" dedi.
● ● ●
Annesi Onu dinledi.
Ve hakikati öğrendi.
Ama çok hayret etti. Oğlu Hazret-i Sa'd'ın bu derece dinine bağlılığını, imanındaki akıl almaz sebatını ve bunda kesin kararlılığını aklına sığdıramadı. Çaresiz yemeye ve içmeye devam etti.