Balıkesir'in Sındırgı kazasını nurlandıran büyüklerden biri de Kılavuz Dede’dir. Bir gün evin kedisi yattı paltosunun eteğine.
Sonra da uyudu.
Az zaman geçti.
Namaz vakti geldi.
Camiye gitmek için kalkmak isteyince farketti mübarek. Bir müddet uyanmasını bekledi. Ancak uyanmadı hayvan. Kendi de uyandırmadı.
Yattığı yeri kesti.
Ve namaza gitti.
Gelince, o parçayı tekrar dikti paltosuna.
● ● ●
Kılavuz Dede, dert babasıydı insanların.
Başı sıkışan ona koşardı. O da çare bulmaya çalışırdı.
Ya dua ederdi
Ya da nasihat.
Bazısına da beyaz kâğıda parmağıyla dua yazıp verirdi. Allah’ın izniyle dilekleri hasıl olur, kurtulurlardı dertlerinden.
● ● ●
Bir gün yine birine böyle parmağıyla yazdığı kâğıdı verip göndermişti.
Adam kâğıdı aldı.
Fakat aklı almadı.
"Hiç parmakla yazı yazılır mı?" diyordu içinden. Birkaç gün geçti. Aynı kâğıdı alıp geldi. Aklı sıra imtihan edecekti bu mübarek Veli zâtı.
Huzuruna girdi.
O kâğıdı uzatıp:
“Hocam, benim şöyle şöyle bir sıkıntım var. Şuna bir dua yazar mısınız” dedi.
O da kâğıdı aldı.
Şöyle bir baktı.
Sonra geri verip:
“Yazacağım dua bu kâğıtta var. Daha önce yazmışız. Tekrar yazmamıza lüzum yok” buyurdu.
Adam mahcup oldu.
Ayrılıp giderken:
“Ah, yer yarılsa da...” diyordu içinden.