Hayat bin Kays el Harrani hazretlerinin bir sevdiği şöyle anlatır:
Harran’da bir cami yapılıp sıra mihraba gelince kıble hususunda ihtilaf çıktı. Hayat bin Kays eliyle gösterip:
“Kıble şu cihettir” buyurdu.
Usta itiraz etti.
“Hayır şöyledir”
Anlaşamadılar.
Sonunda Hayat bin Kays hazretleri ustaya “Şu istikamete bakarsan kıbleyi görürsün!” buyurdu.
Adam baktı.
Şaşırıp kaldı.
Hatta bayıldı.
Bir müddet sonra ayıldığında büyük veli’ye dönüp “Sizin gösterdiğiniz tarafa baktığımda Kâbe-i şerifi gördüm” dedi.
Ve özür diledi.
● ● ●
Bir kişi anlatıyor:
Bir gün Hayat bin Kays hazretleriyle beraberindekiler, yolculuğa çıkmışlardı. Az sonra yorulunca, bir ağacın altında biraz mola verdiler.
İstirahate çekildiler.
Hizmetçisi geldi.
Hayat bin Kays’a:
“Efendim, buralarda hurma olsaydı da yeseydik!” dedi.
Büyük veli sordu:
“Çok mu özledin?”
“Evet efendim” dedi.
Tebessüm edip:
“Şu ağacı salla, hurma düşer ve yersin!” buyurdu.
Hizmetçi şaşırdı:
“Bu kuru ağaçtır”
“Olsun salla!” buyurdu.
“Peki” deyip salladı.
Ağaçtan misk gibi yaş hurmalar dökülüverdi.
Dökülen hurmaları yediler.
Doyup yola devam ettiler.