(Dünden devam)
Şeytan, çoban suretine girdi. Ve ağlayarak Eyyub Aleyhisselamın yanına geldi.
“Yâ Eyyub! Allahü teâlâ malını mülkünü helak etti” dedi.
O ise üzülmedi.
Şikâyet etmeyip:
“Rabbim vermişti. Şimdi de aldı” dedi.
Şeytan şaşırdı.
Ne diyeceğini bilemedi.
Bu ona şamar gibi geldi.
Rezil olup geri gitti.
● ● ●
İmtihan devam ediyordu.
On iki oğlu vardı.
Hepsi de yakışıklıydı.
Hocada ders okuyorlardı.
Bir zelzele oldu.
Hepsi vefat ettiler.
Şeytan bunu gördü.
Hoca kılığına girdi.
Hazret-i Eyyub'a geldi.
Feryat figan ediyor, gözlerinden kanlı yaşlar akıtıyordu.
Hazret-i Eyyub sordu:
“Niçin ağlıyorsun?”
Şeytan cevaben:
“Evin yıkıldı, çocukların öldü ve param parça oldular. Bağrışmaları dayanılacak gibi değildi” dedi.
Hazret-i Eyyub ağladı.
Ama şikâyet etmedi.
Hakk’tan gelene razı oldu.
Rabbine şükretti.
● ● ●
Şeytan umduğunu bulamadı.
Ondaki tevekkülü gördü.
Hiddetlendi.
Hazret-i Eyyub:
“Ey mel’un! Sen şeytansın ve beni isyana teşvik ediyorsun. Şunu bil ki evlatlarımı da Rabbim vermişti, şimdi aldı. Mülk O’nundur” buyurdu. (devamı yarın)