(Dünden devam)
Hazret-i Eyyub boş durmuyordu.
Gelip geçen insanlara Allahü teâlâyı hatırlatıyor, sabrı ve şükrü tavsiye ediyordu.
Rahime hatun iplik eğiriyordu.
Bu yolla geçimini sağlıyordu.
Bir ara Efendisine:
“Senin için Allahü teâlâdan sıhhat ve afiyet isterim” dedi.
O da cevabında:
“Ey Rahime! Allahü teâlâ bize bunca nimetler verirken, biz O’ndan gelen belalara niçin sabretmeyelim” buyurdu.
Hastalığı yedi yıl sürdü.
Hiç şikâyet etmedi.
● ● ●
Rahime hatun da sabrediyor, hiç şikâyet etmiyordu.
Yalnız bir gün:
“Dua et, Rabbin sana şifa versin” dedi.
O sordu ki:
“Sıhhatli günlerim ne kadardı?”
“Seksen yıl” deyince:
“Hastalık zamanım da seksen yıl olmadıkça, O’ndan şifa istemeye utanırım” dedi.
● ● ●
Rahime hatun çıktı.
Yiyecek almaya gitti.
Şeytan, insan suretine girdi.
Ve karşısına çıkıp:
“Ey Rahime! Sen Yusuf Aleyhisselam’ın torunu değil misin? Burada ne arıyorsun?” dedi.
O cevaben:
“Allah’ın peygamberi Eyyub'e hizmet
ediyorum” dedi.
● ● ●
Şeytan dedi ki:
“Hastalığı sana geçer”
Rahime hatun:
“Bu hasta hâlinde onu asla yalnız bırakamam” dedi.
Ve yürüyüp gitti. (devamı yarın)