Sa'd bin ebi Vakkas (radıyallahü anh) Kûfe'de valiyken ev yaptırmak istedi. Ancak arsanın yarısı bir mecusinindi. Onu çağırıp rica etti:
"Hisseni bana sat.”
“Satmam!"
"Ne istersen vereyim."
"Hayır, olmaz!" dedi.
● ● ●
Ve eve gidip olanları hanımına anlattı. Kadın "Üzülme, Medine'ye git, bu işi halifeye arz et, O bu işi çözer" dedi.
Mecusi sevindi.
Medine’ye gitti.
İlk gördüğüne sordu:
"Halife nerededir?”
"Sahraya çıkmıştır."
● ● ●
O da sahraya çıktı ve gayet heybetli birinin toprak üzerinde uyuduğunu gördü.
Onu uyandırıp sordu:
"Halifeyi gördün mü?"
"Halife benim" dedi.
Adam anlattı derdini.
● ● ●
Hazret-i Ömer kalktı. Birlikte eve gittiler.
Seslendi hizmetçiye:
"Bana kâğıt getir!"
"Kâğıt yok efendim."
“Bir parça deri getir.”
O da bulunamayınca, Halife yerde yassı bir kürek kemiği görüp aldı ve üzerine "Yâ Sa'd! Derhâl yanıma gel!” diye yazdı.
Mecusiye uzatıp:
"Bunu valiye ver" dedi.
● ● ●
Hazret-i Sa'd, kemikteki yazıyı uzaktan görünce tanıdı.
Korkudan titredi.
Mecusiye bakıp:
"Ne istersen yapayım. Yeter ki beni Halifeye götürme" dedi. Mecusi bunu görüp Müslüman oldu ve arsayı valiye hibe etti. ("Menâkıb-ı çihâr yâr-i güzîn" kitabından alınmıştır.)