(Dünden devam)
İbrahim Gülşeni hazretleri, sultanın selamını aldı, fakat hediyeleri kabul etmedi.
Kadı, kabul etmesi için ısrar ediyordu ki mübarek zat "Kadı Efendi! Israrı bırak da çabuk evine koş, kitapların yanıyor!" buyurdu.
● ● ●
Kadı hızla eve koştu.
Gördü ki ev yanıyor.
Su döküp söndürdü.
Meğer mangaldan sıçrayan ateşle kütüphanesi yanmağa başlamış. Az gecikseydi, evi de, kitapları da yanacaktı.

CENNET KOKUSU YAYILDI

İbrahim Gülşeni hazretlerinin oğlu Ahmed Hayali, babasından otuz yedi sene sonra vefat etti. İbrahim Gülşeni'nin türbesine defnedildi.
Kabrini kazıyorlardı.
Güzel bir koku yayıldı.
Gönül ehli olanlar:
“Bu koku cennet kokusudur” dediler.
Ve İbrahim Gülşeni hazretlerinin kabrinden geldiğini anladılar.
● ● ●
Biri kabre indi.
Görevini yaptı.
Çıkıp şöyle anlattı:
“İbrahim Gülşeni'nin kabrini açtım. Aradan otuz yedi sene geçmesine rağmen cesedi hiç çürümemiş, gömüldüğü gibi taptaze duruyordu.
● ● ●
Selam verdim.
Cevap verip:
‘Aleyke selamullah!’ dedi.
Çok duygulandım.
Ahmed Hayali'nin cesedini kabre koyup çıktım. Üzerimdeki bütün yorgunluğum gitmişti.”