Malik bin Rebia (radıyallahü anh) bir gün Efendimize “Yâ Resulallah! Dua buyurun, erkek evlatlarım çoğalsın” diye rica etti.
Efendimiz:
“Yâ Rabbî! Bunun erkek evlatlarını bereketli kıl” diye dua buyurdular.
Dua kabul olundu.
Seksen oğlu oldu.
● ● ●
Bir veli anlatıyor:
“Kıyamet günü Mizan/terazi kurulur.
Ameller tartılır.
Bir kimsenin günahı ağır gelir.
Melekler onu cehenneme götürürler.
Kapısına varırlar.
Ama birden şaşırırlar.
● ● ●
Zira kapı kapalıdır.
Bir kaya kapatmıştır.
‘Bu nedir?’ diye düşünürler.
O ara taş dile gelir.
Ve ‘Ey melekler! O kulu geri götürün!’ der.
Merak ederler.
‘Neden?’ derler.
● ● ●
Taş cevap verir:
‘Çünkü o, bir gün beni gösterip (Şu taş şahidim olsun ki Allah birdir ve Muhammed Aleyhisselam Onun Hak Peygamberidir) demişti.’
● ● ●
Melekler tereddüttedir.
O an hitab-ı ilahî gelir:
Hakk teâlâ hazretleri:
‘Ey melekler! Bu kulumu geri götürün! Onu, bu taşın şehadetiyle affeyledim’ buyurur.”
● ● ●
O veli bunu anlatır.
Ardından “Cenab-ı Hakk bir taş'ın şehadetiyle cehennemlik bir kulunu affeder de, Habibinin şefaatiyle affetmez mi?” buyurur.