Allah dostlarından Celalzade Mustafa Çelebi anlatıyor:
“Abdullah bin Ömer (radıyallahü anh), bir gün köle bir çobana rastladı. Çoban koyunları otlatıyordu.
Yanına yaklaştı.
Bir koyuna baktı.
Ve onu gösterip ‘Şu koyunu bana sat’ dedi.
Çoban:
‘Koyunlar benim değil, satamam’ dedi.
Abdullah bin Ömer:
‘Sen sat, sahibi sorarsa kurt yedi dersin’ buyurdu.
Yine olmaz dedi.
Koyunu satmadı.
Hikmetini sorunca:
‘Allahü teâlâ her yerde hazır ve nazırdır. Sahibi görmese de O bizi görmektedir’ dedi.
İbni Ömer hazretleri bu cevabı çok beğendi.
Çobanı sevdi.
‘Aferin’ dedi.
Sonra o çobanı ve o sürüyü sahibinden satın aldı. Çobanı da azat ederek, koyunları o gence hediye etti.”
● ● ●
Yine anlatır ki: “Îsa Aleyhisselam, havarileriyle birlikte bir yere gidiyordu. Yolda bir köpek leşi gördüler.
Çok fena kokuyordu.
Havariler iğrendiler.
Hazret-i Îsa'ya:
‘Çok pis, buradan uzaklaşalım’ dediler.
Hazret-i Îsa:
‘Ne kadar beyaz dişleri varmış’ buyurdu.
Ona pis demedi.
Dişlerini söyledi”.