Anadolu'da yetişen âlim ve evliyadan Cemaleddin Aksarayi hazretlerinin vefatıyla talebeleri üzüldüler.
Namazını kıldılar.
Sonra defnettiler.
Dersleri yarım kalmıştı.
Ertesi gün toplanıp birlikte kabrine gittiler. Fatiha okuduktan sonra "Hocam! Biz geldik" dediler.
Cevap alamadılar.
Bir daha dediler.
Yine cevap yok.
İkinci gün de kabristana gidip Fatiha okuduktan sonra yine "Hocam biz geldik" dediler.
Cevap beklediler.
Ve lâkin gelmedi.
Üçüncü gün de öyle.
Dördüncü gün kabrin başına geldiklerinde, hocalarının ruhaniyeti tecessüm etti.
Yani göründü.
Ve kendilerine:
"Geldiniz mi yavrularım, hoş geldiniz. Haydi dersimizi okuyalım" buyurdu. Yarım kalan derslerini okutup tamamladı.
Ayrılacaklardı.
Ama gitmeden:
"Hocam biz üç gün arka arkaya buraya geldik ve geldiğimizi size arz ettik. Ama sizden cevap alamadık. Sebebi ne idi?" diye sordular.
Merak etmişlerdi.
Mübarek hocaları:
"Evlatlarım! Üç gün evvel bu kabristana bir mümin uğradı. Bir Fatiha ve üç İhlas-ı şerif okuyup sevabını bizlere bağışladı. Sevap pek çoktu. Ben de nasibimi alabilmek için sıraya girdim. Üç günde ancak bana sıra gelebildi. Onun için size cevap veremedim, kusura bakmayın" buyurdu.