Velilerden Cabbar Dede’yi çekemiyen bazı kimseler "Cabbar Dede'nin koyunları ekinlerimize zarar veriyor" diye, karakol kumandanına şikâyet ettiler.
Kumandan emretti:
"Gidin onu getirin!"
Zaptiyeler, Cabbar Dede'nin dergâhına varıp kendisini kumandana götüreceklerini bildirince, "Siz gidin, ben de geliyorum" dedi.
Zaptiyeler ayrıldı.
O Ceyhan ırmağına gitti.
Seccadeyi aldı.
Su üstüne yaydı.
Kendi de üzerine oturup onlardan evvel karakola vardı.
Zaptiyeler şaşırdı.
Kumandan Cabbar Dede’yi çok sevdi.
Kendisine "Köylüler senden şikâyetçi. Koyunların köylünün ekinlerini yiyip onlara zarar veriyormuş, aslı var mı?" diye sordu.
O cevaben:
"İki asker gönder, koyunlarımı onların ekin tarlasına sürsünler. Eğer o ekinleri yerlerse suçlu olduğumu kabul edeceğim" dedi.
Kumandan:
"Peki" dedi.
Ve vazifelendirdiği iki zaptiye, Cabbar Dede'nin koyunlarını alıp köylülerin tarlalarına sürdüler. Ama gördüler ki bir tek koyun bile başkasının tarlasından yemiyor.
Buna şahit oldular.
Ve gelip anlattılar.
Kumandan, Cabbar Dede'nin iftiraya uğradığına hükmedip o köylüleri azarladı.