Anadolu evliyasından Beyzade Efendi, bir gün oğlunu yanına alıp çıktı evden.
Bir fakir gördü.
Ve oğluna dönüp "Buna bir kuruş ver" dedi.
O da verdi.
Az sonra bir fakir daha gördü.
"Buna yarım kuruş ver" dedi.
Oğlu da verdi.
Derken bir genç gördü.
Oğluna dönüp "Buna yirmi kuruş ver" dedi.
Oğlu, kalbinden "Babamı da anlamak zor. Sakata, köre yarım kuruş, sapasağlam gence yirmi kuruş" diye düşündü.
Babası anladı.
Oğluna dönüp:
"Sen bu işlere karışma oğlum. O fakirler kendileri için aldılar. Bu gençse bizden aldığını fakirlere dağıtacak" dedi.
Ve yollarına devam ettiler.
● ● ●
Beyzade Efendi, ömreye niyet ettiğinde hanımı hamileydi. Bir gün dışardan burnuna kızarmış et kokusu gelince "Efendi! Şu et kızartılan eve git de benim için bir parça isteyiver" dedi.
Beyzade Efendi
"Peki olur" dedi.
Ve gidip o evi buldu.
Komşu kadına durumu öyleyince, kadıncağız "Verirdim ama bu et size caiz değil" dedi.
"Neden?" deyince;
“Üç gündür açız. Çocukların ağlamasına dayanamayınca dışarı çıktım. Sokakta ölmüş bir köpek gördüm. Bir parça kesip eve getirdim. Onu kızartıyorum” dedi. Beyzade Efendi, ömre için ayırdığı parayı bu kadına verip çok duasını aldı.