Anadolu velilerinden Seyyid Burhaneddin hazretleri, bir gün çarşıda giderken kaftanının eteği bir tarafa hafif eğilmişti.
Biri bunu gördü.
Genç ve cahildi.
Alay maksadıyla "Hey derviş! Bu ne biçim kaftandır?" dedi.
Mübarek zat:
"Ne olmuş kaftana?" deyince, yılışık bir tavırla "Bir tarafa eğrilmiş" dedi.
Mübarek üzüldü.
Gayesini anlayıp:
"Senin de ağzın eğilmiş" buyurdu. O anda eğildi gencin ağzı. Hatasını anladı.
Yanına yaklaşıp:
"Özür dilerim efendim, ne olur beni affedin" dedi.
Mübarek affedince düzeldi gencin ağzı.
● ● ●
Bir gün de gusl abdesti alıp hizmetçisine "Ecelim yaklaştı. Benim için ocağa su koy. Su ısınınca dışarı çık ve ‘Seyyid Burhaneddin vefat etti!’ diye seslen" buyurdu.
Ve içeri girdi.
Namaz kılıp:
"Yâ Rabbî! Bana verdiğin emaneti şimdi geri alacaksın" dedi.
Ardından:
"İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın" mealindeki âyet-i kerimeyi okudu.
Bir nefes aldı.
Son olarak:
"Yâ Rabbî! Seni ve Resulünü çok seviyorum. Beni bu sevgime bağışla" dedi.
Ve kelime-i şehadeti söyleyip ruhunu teslim etti.