Ali Osman Efendi (rahmetullahi aleyh), insanlara doğru yolu anlatmak için köy köy dolaşırdı.
Bir gün Ladik'e ders vermek için gidiyordu. Yanında bir talebesi de vardı.
Ama ihlası azdı.
Şeytan ona yanaştı.
Kalbine vesvese verdi.
O anda hocası için "Ne yani, o da insan, biz de insanız" gibi fasit bir düşünce geldi.
Orası bir ormanlıktı.
Âniden bir kurt çıktı.
Bu zata doğru geldi.
Tam önünde durdu.
Ve iki ön ayaklarını havaya kaldırıp arka iki ayağı üzerinde saygılı bir şekilde oturdu. Ali Osman Efendi o talebeye dönüp "Dağdaki hayvanlar anladı da bazıları hâlâ anlıyamadı" buyurdu.
Talebe utandı.
Mahcup oldu.
Ve öyle düşündüğüne çok pişman olup tövbe istiğfar etti.
● ● ●
Dinî vecibeleri yerine getirmenin yasak olduğu bir dönemdi. Ali Osman Efendi, Gümüşçakır köyünde sohbet ediyordu.
Jandarma öğrendi.
Acele o köye geldi.
Ve bu zatı tutuklayıp Samsun cezaevine gönderdiler.
Ve bir hücreye koydular.
Hücrede namaz kılıyordu.
Bunu gördüler.
Su vermediler.
Hani abdest alamasın, namaz da kılmasın diye. Mahkemede savcı, bu mübarek zata akla gelmedik hakaretlerde bulundu. Fakat ertesi gün kalp krizinden öldü.