Medine'de kıtlık vardı. Halife, hizmetçiyi çağırıp "Benim deveyi kes, etini halka dağıt!” diye emretti.
Hizmetçi:
“Başüstüne!” dedi.
Emri yerine getirdi.
Ve etin iyi yerinden bir kişilik kebap yaptı ve getirip Halifenin önüne koyuverdi.
Halife onu gördü.
Yüz rengi değişti.
Ve gayet hiddetle "Kaldır bunu önümden bir fakire götür ver" buyurdu.
Hizmetçi emri yerine getirdi.
Ve dönüp sordu:
"Size ne getireyim efendim?"
Buyurdu ki:
"Her gün getirdiğini"
Hizmetçi içeri girdi.
Getirdi her günkü yemeğini:
Zeytinyağı, tuz, ekmek.
● ● ●
Hazret-i Ömer (radıyallahü anh), bir gün bazı Eshapla birlikte bir yere gidiyordu ki birden ağlamaya başladı.
Sordular ki:
"Niçin ağlıyorsun?"
Buyurdu ki:
"Nasıl ağlamayayım. Bir çocuk Fırat nehrine girip boğulsa, yarın hesabını benden sorarlar.”
● ● ●
Bir gün de evden çıktı. Yerde bir "saman çöpü" gördü.
Eğilip onu aldı.
İbretle baktı.
Kendi kendine:
"Keşke bir saman çöpü olsaydım. Keşke doğurmasaydı annesi şu Ömer’i. Keşke ücra bir köyde bir Kureyşi olsaydım" diye temennide bulundu.