Abbas bin Ubade (radıyallahü anh), Medine'den, Müslüman olmak için koşarak gelen ilk on iki kişiden biridir.
Birinci Akabe biatıydı.
Altı Medine’li iman etti.
Altı kişi daha aldılar.
İkinci sene on iki kişi olarak Mekke'ye geldiler.
O zamanlar Mekke'de Müslüman olanlara, müşrikler çok eza ve cefa ediyorlardı. Peygamber Efendimizi takip ediyor, kim Onunla konuşursa ona işkence yapmak için fırsat kolluyorlardı.
Medineliler geldiler.
Efendimizle görüştüler.
Konuşup anlaştılar.
Abbas bin Ubade, Peygamber Efendimizle yapılan bu anlaşmayı pekiştirmek istedi.
Yoldaşlarını topladı.
Ve o arkadaşlarına:
"Ey Hazreçliler! Peygamber Efendimizi niçin ve ne maksatla kabul ettiğinizi biliyor musunuz?" diye sordu.
O kahramanlar:
"Biliyoruz" dediler.
Bu cevap üzerine "Siz Onu, hem sulhta hem savaşta kabul edip tabi oluyorsunuz. Mallarınıza zarar gelince, yakınlarınız helak olunca, Onu yalnız ve yardımsız bırakacaksanız, şimdiden bırakınız" dedi.
Onlar dinliyorlardı.
Sözlerine devamla:
"Vallahi eğer böyle bir şey yaparsanız dünyada ve ahirette helak olursunuz. Mallarınızın gitmesine ve akrabalarınızın öldürülmesine rağmen Ona yardım ederseniz, bu, dünyanız ve ahiretiniz için hayırdır" dedi.