Hazret-i Ömer (radıyallahü anh) halifeyken bir çoban, iki arkadaşıyla sürüsünün önünde oturuyordu ki âniden bir kurt gelip saldırdı koyunlara.
O bunu gördü.
"Vah Ömer!" dedi.
Ve başladı ağlamaya.
Arkadaşları sordular:
"Ne oldu, niye ağlıyorsun?”.
"Halife Ömer vefat etti" dedi.
"Nasıl bildin?”.
"Görmediniz mi, kurt nasıl da saldırdı koyunlara.”
"Evet gördük" dediler.
"O sağ olsaydı saldırabilir miydi?"
"Katiyen" dediler.
Çoban "Değil saldırmak, bakmaya bile cesaret edemezdi. Senelerdir çobanlık yapıyorum. Böyle bir hadiseye hiç şahit olmadım" dedi.
Öbürleri "Doğru" dediler.
Çok geçmeden Hazret-i Ömer'in vefat haberi ulaştı o köye.
Aynı gün vefat etmişti.
Hatta aynı saatte.
● ● ●
Hazret-i Ömer vefat ettiği gün, zifirî bir karanlık kapladı dünyayı.
Çocuklar korkuyla annelerine koşarlardı.
Bir çocuk da koştu annesine:
"Annecim, annecim!"
"Ne var yavrum?”
"Gök karardı, kıyamet mi kopacak?”.
"Hayır, kıyamete daha var.”
"Peki, gökyüzü niye kararıp simsiyah oldu?"
Kadıncağız:
"Halife Ömer vefat etti evladım. Gökyüzü belki de onun için kararmıştır" dedi.