Cabir bin Abdullah (radıyallahü anh) rivayet eder: “Eshaptan kalabalık bir cemaatle, bir gün Medine’de Ensar’dan saliha bir hatunun ziyafetinde, Resulullah’la beraber oturmuştuk.
Sofra hazır oldu.
Henüz yememiştik.
Resûl-i Ekrem bize bakıp ‘Şimdi cennet ehlinden bir kimse buraya gelir ki benden sonra ümmetim üzerine hak üzere halife olur’ buyurdu.
O anda kapı vuruldu.
Koşup kapıyı açtık.
Ebu Bekir içeri girdi.
Yemeye başlamadık.
Efendimiz ‘Şimdi, ehli cennetten bir kişi daha gelir ki ümmetimin üzerine Ebu Bekir’den sonra hak üzere halife olur’ buyurdu.
Ömer-ibnil Hattab geldi.
Yine yemeğe başlamadık.
Efendimiz bize:
‘Şimdi buraya ehli cennetten bir şahıs daha gelir ki Ömer’den sonra hak üzere halife olur’ buyurdu.
O an kapı vuruldu.
Osman bin Affan geldi.
Resûl-i Ekrem yine:
‘Ey Eshabım! Bir kişi daha var ki onun da bu yemekte nasibi vardır. Ehl-i cennettir ve Osman’dan sonra ümmetim üzerine hak üzere halife olur. Yemek, o gelince yenecektir’ buyurdu.
O an kapı vuruldu.
Koşup kapıyı açtık.
Aliyy-ül Mürteza girdi.
Resûl-i Ekrem Efendimiz çok sevinip ‘Şimdi yemeği koyunuz. Birlikte yiyeyim’ buyurdular.”