Abdullah bin Mes'ud (radıyallahü anh), kısa boylu, hafif esmer, ince ve zayıf bir bünyeye sahipti.
Sevgili Peygamberimizin has müşaviri ve hizmetçisiydi.
Hep yanında olurdu.
Sohbetlerini dinlerdi.
Ve dualarını alırdı.
İbni Mes'ud, gençliğinde fakirdi.
Müşriklerden Ukbe bin Ebi Muayt'ın koyunlarını güderdi.
Bir gün koyun güdüyordu.
Efendimiz aleyyisselam’la Hazret-i Ebu Bekir’i gördü.
Görür görmez sevdi.
Onlara içi kaynadı.
Efendimiz ona:
"Ey genç! İçmemiz için sütün var mı?” diye sordu.
O da “Yok” deyince Efendimiz, bir koyunun memesini mübarek elleriyle sıvazladı.
Ve bir dua okudu.
Koyunun memeleri süt ile doldu.
Hazret-i Ebu Bekir koştu.
Bir toprak çanak getirdi.
Efendimiz ona süt sağdı.
Önce kendisi içti.
Sonra Hazret-i Ebu Bekir içti.
Sonra da İbni Mes'ud içti.
Üçü de doymuşlardı.
Resûl-i Ekrem sonra:
"Çekil, büzül" buyurdu.
Koyunun memeleri büzüldü.
Ve eski hâlini aldı.
Abdullah bin Mes'ud, Efendimizi çok sevdi ve yanına sokulup “O söylediğin sözden bana da öğretir misin?" dedi.
Efendimiz, onun başını sıvazlayıp "Sen hakkı öğrenebilecek bir çocuksun" buyurdu.
O da şehadeti söyleyip altıncı olarak müslüman oldu.