Bedir harbi bitince Efendimiz Eshaba "Ebu Cehil ne hâldedir, kim gidip bir bakar?" buyurdu.
Abdullah İbni Mes'ud Ebu Cehil'i aramaya gitti.
Onu yaralı buldu.
Sakalından çekip:
"Ey Allah düşmanı! Allahü teâlâ seni hor ve hakir etti” dedi.
O hâlâ kibirliydi.
Yattığı yerden:
"Seni hor ve hakir etsin ey koyun çobanı! Sen, pek sarp bir yere çıkmışsın. Sen bana, hangi tarafın galip geldiğini söyle" dedi.
O, sevinç içinde:
"Zafer, Allah ve Resulünün tarafındadır ey kâfir! Seni şimdi öldüreceğim" dedi.
Ebu Cehil âcizdi.
Çaresizlik içinde:
"Senin beni öldürmen bana çok ağır geldi. Hiç olmazsa boynumu göğsüme yakın kes de başım heybetli görünsün" dedi.
Hâlâ kibrediyordu.
Hâlâ gururluydu.
İbni Mes'ud, Ebu Cehil'in başını onun kılıcıyla kesti.
Silah ve zırhını aldı.
Kesik başını da ayağıyla ite ite getirip Efendimizin ayaklarının önüne bıraktı.
Ve o sevinçle:
"Yâ Resulallah! Bu, Allahü teâlânın düşmanı Ebu Cehil'in başıdır" dedi.
Efendimiz kalktı. Birlikte Ebu Cehil'in ölüsünün yanına gitti.
Üzerine dikilip:
"Allahü teâlâya hamd olsun ki seni zelil ve hakir kıldı ey Allah düşmanı! Sen bu ümmetin firavunuydun" buyurdular.